نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 330
و آن زن را ياد كن كه شرمگاه خود را نگاه داشت و ما از روح خود در او دميديم و او و فرزندش را براى جهانيان عبرتى گردانيديم. (91) اين شريعت شماست، شريعتى يگانه. و من پروردگار شمايم، مرا بپرستيد. (92) و در دين خويش فرقه فرقه شدند. همه به نزد ما بازمىگردند. (93) هر كس كه كارى شايسته كند و ايمان آورده باشد، كوشش او را ناسپاسى نيست و ما اعمالش را مىنويسيم. (94) و قريهاى را كه به هلاكت رساندهايم محال است كه بازگشتى داشته باشند. (95) تا آن گاه كه يأجوج و مأجوج گشوده شوند و آنان را از بلنديها به شتاب سرازير گردند. (96) و آن وعده راستين نزديك گردد و چشمان كافران هم چنان خيره ماند: واى بر ما، ما از اين حال غافل بوديم. نه، كه ستمكار مىبوديم. (97) شما و آن چيزهايى كه سواى اللَّه مىپرستيديد هيزمهاى جهنميد. شما به جهنم خواهيد رفت. (98) اگر اينان خدايان مىبودند به جهنم نمىرفتند و حال آنكه همه در جهنم جاويدانند. (99) آنان در جهنم فرياد مىكشند و در آنجا هيچ نمىشنوند. (100) كسانى كه پيش از اين مقرر كردهايم كه به آنها نيكويى كنيم، از جهنم بركنارند. (101)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 330