نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 344
چون خود و همراهانت به كشتى نشستيد، بگو: سپاس خدايى را كه ما را از مردم ستمكاره رهايى بخشيد. (28) و بگو: اى پروردگار من، مرا فرود آور در جايگاهى مبارك، كه تو بهترين راهبرانى. (29) در اين داستان عبرتها و پندهاست، و ما تنها آزمايندگانى بوديم. (30) و بعد از آنها مردمى ديگر بيافريديم. (31) و از خودشان به ميانشان پيامبرى فرستاديم كه: خداى يكتا را بپرستيد، شما را خدايى جز او نيست. آيا پروا نمىكنيد؟ (32) گروهى از مهتران قومش كه كافر بودند و ديدار آخرت را دروغ مىشمردند و در اين دنيايشان عيش و نعمت داده بوديم، گفتند: اين مرد انسانى است همانند شما؛ از آنچه مىخوريد مىخورد و از آنچه مىآشاميد مىآشامد. (33) و اگر از انسانى همانند خود اطاعت كنيد، زيان كردهايد. (34) آيا به شما وعده مىدهد كه چون مرديد و خاك و استخوان شديد، شما را از گور بيرون مىآورند؟ (35) اين وعدهاى كه به شما داده شده بعيد است، بعيد. (36) جز همين زندگانى دنيوى ما هيچ نيست، به دنيا مىآييم و مىميريم و ديگربار زنده نمىشويم. (37) اين مردى است كه به خداى يكتا دروغ مىبندد و ما به او ايمان نمىآوريم. (38) گفت: اى پروردگار من، اكنون كه تكذيبم مىكنند، ياريم كن. (39) گفت: به همين زودى از كرده پشيمان مىشوند. (40) پس به حق، بانگى سخت آنان را فرو گرفت. مانند گياه خشكشان كرديم. اى، نصيب مردم ستمكاره دورى از رحمت خدا باد. (41) و بعد از آنها مردمى ديگر بيافريديم. (42)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 344