نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 376
آن برخورداريها به حالشان سود نكرد؟ (207) ما هيچ قريهاى را هلاك نكرديم جز آنكه برايشان بيمدهندگانى بودند. (208) تا پندشان دهند. زيرا ما ستمكار نيستيم. (209) و اين قرآن را شياطين نازل نكردهاند. (210) آنان نه درخور اين كارند و نه توان آن دارند. (211) شياطين را از شنيدن وحى معزول داشتهاند. (212) پس با خداى يكتا خداى ديگرى را مخوان تا مباد در شمار مستحقان عذاب درآيى. (213) خويشاوندان نزديكت را بترسان. (214) در برابر هر يك از مؤمنان كه از تو پيروى مىكند بال فروتنى فرودآر. (215) و اگر بر تو عصيان ورزيدند بگو: من از كارهاى شما بيزارم. (216) و بر خداى پيروزمند مهربان توكل كن. (217) آن كه تو را مىبيند آن گاه كه برمىخيزى. (218) و نماز خواندنت را با ديگر نمازگزاران مىبيند. (219) هرآينه اوست شنواى دانا. (220) آيا شما را آگاه كنم كه شياطين بر چه كسى نازل مىشوند؟ (221) بر هر بسيار دروغگوى گنهكار نازل مىشوند. (222) گوش فرا مىدهند و بيشترينشان دروغگويانند. (223) و گمراهان از پى شاعران مىروند. (224) آيا نديدهاى كه شاعران در هر واديى سرگشتهاند؟ (225) و چيزها مىگويند كه خود عمل نمىكنند؟ (226) مگر آنان كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته كردند و خدا را فراوان ياد كردند و چون مورد ستم واقع شدند انتقام گرفتند. و ستمكاران به زودى خواهند دانست كه به چه مكانى باز مىگردند. (227)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 376