نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 379
زنى را يافتم كه بر آنها پادشاهى مىكند. از هر نعمتى برخوردار است و تختى بزرگ دارد. (23) ديدم كه خود و مردمش به جاى خداى يكتا آفتاب را سجده مىكنند. و شيطان اعمالشان را در نظرشان بياراسته است و از راه خدا منحرفشان كرده است، چنان كه روى هدايت نخواهند ديد. (24) چرا خدايى را كه نهان آسمانها و زمين را آشكار مىكند و هر چه را پنهان مىداريد يا آشكار مىسازيد مىداند، سجده نكنند؟ (25) خداى يكتا كه هيچ خدايى جز او نيست. پروردگار عرش عظيم. (26) گفت: اكنون بنگريم كه راست گفتهاى يا در شمار دروغگويانى. (27) اين نامه مرا ببر و بر آنها افكن، سپس به يك سو شو و بنگر كه چه جواب مىدهند. (28) آن گفت: اى بزرگان، نامهاى گرامى به سوى من افكنده شد. (29) نامه از سليمان است و اين است: «به نام خداى بخشاينده مهربان.» (30) «بر من برترى مجوييد و به تسليم نزد من بياييد.» (31) زن گفت: اى بزرگان، در كار من رأى بدهيد، كه تا شما حاضر نباشيد من هيچ كارى را فيصل نتوانم داد. (32) گفتند: ما قدرتمندان و خداوندان نبرد سخت هستيم. كارها به دست توست. بنگر كه چه فرمان مىدهى. (33) زن گفت: پادشاهان چون به قريهاى درآيند، تباهش مىكنند و عزيزانش را ذليل مىسازند. آرى چنين كنند. (34) من هديهاى نزدشان مىفرستم و مىنگرم كه قاصدان چه جواب مىآورند. (35)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 379