نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 405
خدا وعده داده است و وعده خود خلاف نكند، ولى بيشتر مردم نمىدانند. (6) آنان به ظاهر زندگى دنيا آگاهند و از آخرت بىخبرند. (7) آيا با خود نمىانديشند كه خدا آسمانها و زمين را و هر چه را ميان آنهاست، جز به حق و تا مدتى محدود، نيافريده است؟ و بسيارى از مردم به ديدار پروردگارشان ايمان ندارند. (8) آيا در زمين نمىگردند، تا بنگرند كه چگونه بوده است عاقبت كسانى كه پيش از آنها مىزيستهاند؟ كسانى كه توانشان بيشتر بوده است و زمين را به شخم زدن زير و رو كرده و بيشتر از ايشان آبادش ساخته بودند و پيامبرانى با معجزهها بر آنها مبعوث شده بود. خدا به ايشان ستم نمىكرد، آنان خود به خويشتن ستم مىكردند. (9) سپس عاقبت آن كسان كه مرتكب كارهاى بد شدند ناگوارتر بود. زيرا اينان آيات خدا را دروغ انگاشتند و آنها را به مسخره گرفتند. (10) خدا موجودات را مىآفريند، آن گاه ديگر بارشان بازمىگرداند، آن گاه همه به سوى او بازگردانده مىشويد. (11) روزى كه قيامت برپا شود، گناهكاران حيرتزده بمانند. (12) ايشان را از ميان بتانشان شفيعانى نيست. و ديگر به بتان خود باور ندارند. (13) و چون قيامت برپا شود، در آن روز از يكديگر ببرند. (14) اما آنها كه ايمان آوردهاند و كارهاى شايسته كردهاند، در باغى به شادمانى پردازند. (15)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 405