نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 431
شفاعت نزد خدا سود نكند، مگر در باره كسى كه او خود اجازت دهد. و چون بيم از دلهايشان برود، گويند: پروردگارتان چه گفت؟ گويند: سخن حق گفت. و او بلندمرتبه و بزرگ است. (23) بگو: از آسمانها و زمين چه كسى به شما روزى مىدهد؟ بگو: خداى يكتا. اينك ما و شما يا در طريق هدايت هستيم يا در گمراهى آشكار. (24) بگو: اگر ما مرتكب جرمى شويم، شما را بازخواست نمىكنند و اگر شما مرتكب كارى زشت گرديد ما را بازخواست نخواهند كرد. (25) بگو: پروردگار ما، ما و شما را گرد مىآورد، سپس ميان ما به حق داورى مىكند. زيرا اوست حكم كننده و دانا. (26) بگو: آنهايى را كه شريك خدا پنداشتيد به من نشان بدهيد. هرگز، كه اوست خداى پيروزمند و حكيم. (27) تو را به پيامبرى نفرستاديم، مگر بر همه مردم؛ مژدهدهنده و بيمدهنده. ولى بيشتر مردم نمىدانند. (28) و مىگويند: اگر راست مىگوييد، اين وعده چه وقت فرا رسد؟ (29) بگو: آن روز كه ميعاد شماست، نه ساعتى تأخير كنيد و نه ساعتى پيش افتيد. (30) و كافران گفتند: ما نه به اين قرآن ايمان مىآوريم و نه به كتابهاى پيش از آن. اگر ببينى، آن روز كه ستمكاران را به پيشگاه پروردگارشان نگه دارند، هر كس گناه خود به گردن ديگرى اندازد. زبونشدگان به قدرتمندان گويند: اگر شما نبوديد، ما ايمان آورده بوديم. (31)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 431