نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 438
هر چه از اين كتاب به تو وحى كردهايم حق است، كه كتابهاى پيش از خود را تصديق مىكند و خدا بر بندگانش آگاه و بيناست. (31) سپس كتاب را به كسانى از بندگانمان كه برگزيده بوديم به ميراث داديم. بعضى بر خود ستم كردند و بعضى راه ميانه را برگزيدند و بعضى به فرمان خدا در كارهاى نيك پيشى گرفتند. و اين است بخشايش بزرگ. (32) به بهشتهايى كه جايگاه جاودانه آنهاست داخل مىشوند. در آنجا به دستبندهاى زر و مرواريدشان مىآرايند و در آنجا جامههاشان از حرير است. (33) و مىگويند: سپاس خدايى را كه اندوه از ما دور كرد، زيرا پروردگار ما آمرزنده و شكرپذير است. (34) آن خدايى كه ما را از فضل خويش بدين سراى جاويدان درآورد، كه در آنجا نه رنجى به ما مىرسد و نه خستگى. (35) و كافران را آتش جهنم است، نه بميرانندشان و نه از عذابشان كاسته گردد. ناسپاسان را چنين كيفر مىدهيم. (36) و از درون آتش فرياد زنند: اى پروردگار ما، ما را بيرون آر تا كارهايى شايسته كنيم، غير از آنچه مىكرديم. آيا آن قدر شما را عمر نداده بوديم كه پندگيرندگان پند گيرند؟ و شما را بيمدهنده آمد. پس بچشيد، كه گناهكاران را ياورى نيست. (37) خدا، داناى نهان آسمانها و زمين است و او به آنچه در دلهاست آگاه است. (38)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 438