نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 447
چرا يكديگر را يارى نمىكنيد؟ (25) نه، امروز همه تسليمشوندگانند. (26) و آن گاه روى به يكديگر كنند و بپرسند. (27) گويند: شما بوديد كه از در نيكخواهى بر ما درمىآمديد. (28) گويند: نه، شما ايمان نياورده بوديد. (29) ما را بر شما هيچ تسلطى نبود. شما خود مردمانى نافرمان بوديد. (30) گفته پروردگارمان بر ما ثابت شد. اكنون بايد بچشيم. (31) ما شما را گمراه كرديم و خود نيز گمراه بوديم. (32) در آن روز، همه در عذاب شريكند. (33) ما با مجرمان چنين مىكنيم. (34) چون به آنان گفته مىشد كه جز خداى يكتا خدايى نيست تكبر مىكردند، (35) و مىگفتند: آيا به خاطر شاعر ديوانهاى خدايانمان را ترك گوييم؟ (36) نه، آن پيامبر حق را آورد و پيامبران پيشين را تصديق كرد. (37) شما عذاب دردآور را خواهيد چشيد. (38) جز در برابر اعمالتان كيفر نخواهيد ديد. (39) مگر بندگان مخلص خدا، (40) كه آنها راست رزقى معين، (41) از ميوهها، و گرامى داشتگانند؛ (42) در بهشتهاى پرنعمت، (43) بر تختهايى كه رو به روى هماند. (44) و جامى از چشمه خوشگوار ميانشان به گردش درآيد، (45) سفيد است و نوشندگانش را لذتبخش، (46) نه عقل از آن تباهى گيرد و نه نوشنده مست شود. (47) زنانى درشت چشم كه تنها به شوهران خود نظر دارند، همدم آنهايند. (48) همانند تخم مرغهايى دور از دسترس. (49) رو به يكديگر كنند و به گفت و گو پردازند. (50) يكى از آنها گويد: مرا همنشينى بود، (51)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 447