نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 477
41- سورة فصلت به نام خداى بخشاينده مهربان حا، ميم. (1) كتابى است كه از جانب آن بخشاينده مهربان نازل شده است. (2) كتابى است كه آيههايش به وضوح بيان شده، قرآنى است به زبان عربى براى مردمى كه مىدانند. (3) هم مژدهدهنده است و هم بيمدهنده. بيشترشان از آن اعراض كردهاند و سخن نمىشنوند. (4) گفتند: دلهاى ما از آنچه ما را بدان دعوت مىكنى در پرده است و گوشهامان سنگين است و ميان ما و تو حجابى است. تو به كار خود پرداز و ما نيز به كار خود مىپردازيم. (5) بگو: من انسانى هستم همانند شما. به من وحى شده كه خدايتان خدايى است يكتا. پس بدو روى آوريد و از او آمرزش بخواهيد. و واى بر مشركان: (6) آنهايى كه زكات نمىدهند و به آخرت ايمان ندارند. (7) آنان را كه ايمان آوردهاند و كارهاى شايسته مىكنند، پاداشى است تمام ناشدنى. (8) بگو: آيا به كسى كه زمين را در دو روز آفريده است كافر مىشويد و براى او همتايان قرار مىدهيد؟ اوست پروردگار جهانيان. (9) بر روى زمين كوهها پديد آورد و آن را پر بركت ساخت و رزق همه را معين كرد، در چهار روز يكسان براى همه سائلان. (10) سپس به آسمان پرداخت و آن دودى بود. پس به آسمان و زمين گفت: خواه يا ناخواه بياييد. گفتند: فرمانبردار آمديم. (11)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 477