نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 479
به پوستهاى خود گويند: چرا بر ضد ما شهادت داديد؟ گويند: آن خدايى كه هر چيزى را به سخن مىآورد و شما را نخستين بار بيافريد و به او بازگشت مىيابيد، ما را به سخن آورده است. (21) از اينكه گوش و چشمها و پوستهايتان به زيان شما شهادت دهند چيزى نهان نمىداشتيد، بلكه مىپنداشتيد كه خدا بر بسيارى از كارهايى كه مىكنيد آگاه نيست. (22) و اين بود گمانى كه به پروردگارتان داشتيد. هلاكتان كرد و در شمار زيانكردگان درآمديد. (23) پس اگر شكيبايى ورزند، جايگاهشان در آتش است، و اگر هم طالب عفو شوند كسى آنها را عفو نكند. (24) و برايشان همدمانى مقدر كرديم و آنان حال و آينده را در نظرشان بياراستند. و بر آنها نيز همانند پيشينيانشان از جن و انس، عذاب مقرر شد. زيرا زيانكار بودند. (25) كافران گفتند: به اين قرآن گوش مدهيد و سخن بيهوده بدان بياميزيد، شايد پيروز گرديد. (26) كافران را عذابى سخت مىچشانيم و بدتر از آنچه مىكردهاند پاداش مىدهيم. (27) اين است كيفر دشمنان خدا: آتش. در درون آن خانهاى هميشگى دارند. اين كيفر آنهاست، زيرا آيات ما را انكار مىكردند. (28) كافران گويند: اى پروردگار ما، آن دو تن را از جن و انس كه ما را گمراه كردند به ما بنمايان، تا پاى بر سر آنها نهيم تا از ما فروتر روند. (29)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 479