نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 495
گناهكاران در عذاب جهنم جاويدانند. (74) عذابشان كاهش نمىيابد و آنها از نوميدى خاموش باشند. (75) ما به آنها ستمى نكردهايم؛ آنها خود به خويشتن ستم كردهاند. (76) فرياد برآورند كه: اى مالك، كاش پروردگار تو ما را بميراند. مىگويد: نه، شما در اينجا ماندنى هستيد. (77) ما شما را با حق آشنا كرديم ولى بيشترتان از حق كراهت داشتيد. (78) آيا آنها در اعتقاد خويش پاى فشردهاند؟ ما هم پاى فشردهايم. (79) آيا مىپندارند ما راز و نجوايشان را نمىشنويم؟ آرى، رسولان ما نزد آنها هستند و مىنويسند. (80) بگو: اگر خداى رحمان را فرزندى مىبود، من از نخستين پرستندگان مىبودم. (81) منزه است پروردگار آسمانها و زمين و پروردگار عرش از آن نسبتها كه به او مىدهند. (82) پس رهايشان كن تا به همان سخنان باطل مشغول باشند و به بازيچه سرگرم، تا آن روزى كه آنها را وعده دادهاند برسد. (83) اوست كه هم در آسمان خداست و هم در زمين خداست و حكيم و داناست. (84) برتر و بزرگوارتر است آن كس كه فرمانروايى آسمانها و زمين و هر چه در ميان آنهاست از آن اوست و علم فرارسيدن قيامت نزد اوست و به او بازگردانده مىشويد. (85) كسانى سواى او را كه به خدايى مىخوانند قادر به شفاعت كسى نيستند. مگر كسانى كه از روى علم، به حق شهادت داده باشند. (86) اگر از ايشان بپرسى كه چه كسى آنها را آفريده است، مىگويند: اللَّه. پس چرا از حق روى مىگردانند؟ (87) گفتارش اين بود: اى پروردگار من، اينان مردمى هستند كه ايمان نمىآورند. (88) پس، از آنها درگذر و بگو: ايمنى است شما را. آرى به زودى خواهند دانست. (89)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 495