نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 512
آنان كه با تو بيعت مىكنند جز اين نيست كه با خدا بيعت مىكنند. دست خدا بالاى دستهايشان است. و هر كه بيعت را بشكند، به زيان خود شكسته است. و هر كه بدان بيعت كه با خدا بسته است وفا كند، او را مزدى كرامند دهد. (10) از اعراب باديه نشين، آنان كه از جنگ تخلف كردهاند به تو خواهند گفت: دارايى و كسان ما، ما را از جنگ باز داشتند؛ پس براى ما آمرزش بخواه. به زبان چيزى مىگويند كه در دلشان نيست. بگو: اگر خدا برايتان زيانى بخواهد يا سودى بخواهد، چه كسى مىتواند در برابر خدا آن را ديگرگون كند؟ بلكه اوست كه به كارهايتان آگاه است. (11) يا مىپنداشتيد كه پيامبر و مؤمنان هرگز نزد كسانشان باز نخواهند گشت و دل به اين خوش كرده بوديد. پندار بدى داشتهايد و مردمى سزاوار هلاكت بودهايد. (12) و هر كس به خدا و پيامبرش ايمان نياورده است، بداند كه براى كافران آتشى سوزان آماده كردهايم. (13) از آنِ خداست فرمانروايى آسمانها و زمين. هر كه را بخواهد مىآمرزد و هر كه را بخواهد عذاب مىكند، و خدا آمرزنده و مهربان است. (14) چون براى گرفتن غنايم به راه بيفتيد، آنان كه از جنگ تخلف ورزيدهاند خواهند گفت: بگذاريد تا ما هم از پى شما بياييم. مىخواهند سخن خدا را ديگرگون كنند. بگو: شما هرگز از پى ما نخواهيد آمد. خدا از پيش چنين گفته است. سپس خواهند گفت: بلكه بر ما حسد مىبريد؟ نه، اينان جز اندكى نمىفهمند. (15)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 512