نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 522
گفت: اى رسولان، به چه كار آمدهايد؟ (31) گفتند: ما را بر مردمى تبهكار فرستادهاند، (32) تا تكههاى كلوخ بر سرشان بباريم، (33) كه بر آنها از جانب پروردگارت براى متجاوزان نشان گذاشتهاند. (34) پس همه كسانى را كه ايمان آورده بودند بيرون برديم. (35) و در آن شهر جز يك خانه از فرمانبرداران نيافتيم. (36) و در آن سرزمين براى كسانى كه از عذاب دردآور مىترسند نشانى باقى گذاشتيم. (37) و عبرتى است در موسى آن گاه كه او را با برهانى آشكار نزد فرعون فرستاديم. (38) و او با همه نيرويش اعراض كرد و گفت: جادوگرى است يا ديوانهاى. (39) او و لشكرهايش را فروگرفتيم و به دريا افكنديم. و او مستوجب ملامت بود. (40) و نيز عبرتى است در قوم عاد آن گاه كه باد عقيم را بر آنها فرستاديم. (41) بر هيچ چيز نوزيد مگر آنكه چون استخوانى پوسيدهاش بر جاى نهاد. (42) و نيز عبرتى است در قوم ثمود آن گاه كه به آنها گفته شد: تا زمانى چند برخوردار شويد. (43) آنان از فرمان پروردگارشان سرباز زدند و هم چنان كه مىنگريستند صاعقه فروگرفتشان. (44) ايستادن نتوانستند و ياراى انتقام نداشتند. (45) و از پيش قوم نوح را فروگرفتيم، كه قومى نافرمان بودند. (46) و آسمان را به نيرو برافراشتيم و حقا كه ما تواناييم. (47) و زمين را گسترديم، و چه نيكو گسترندگانيم. (48) و از هر چيز جفتى بيافريدهايم، باشد كه عبرت گيريد. (49) پس به سوى خداوند بگريزيد. من شما را از جانب او بيمدهندهاى آشكارم. (50) و با خداى يكتا خداى ديگرى را مپرستيد. من شما را از جانب او بيمدهندهاى آشكارم. (51)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 522