نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 536
آن گاه شما اى گمراهان تكذيبكننده، (51) از درختان زقّوم خواهيد خورد. (52) و شكمهاى خود را از آن پر خواهيد كرد. (53) و بر سر آن آب جوشان خواهيد نوشيد. (54) چنان مىنوشيد كه شتر تشنه آب مىنوشد. (55) اين است غذايشان در روز جزا. (56) ما شما را آفريدهايم؛ پس چرا تصديق نمىكنيد؟ (57) آيا آن منى را كه برون مىريزيد ديدهايد؟ (58) آيا شما او را مىآفرينيد يا ما آفرينندهايم؟ (59) ما مرگ را بر شما مقدر ساختيم و ناتوان از آن نيستيم كه (60) به جاى شما قومى همانند شما بياوريم و شما را به صورتى كه از آن بىخبريد از نو بيافرينيم. (61) شما از آفرينش نخست آگاهيد؛ چرا به يادش نياوريد؟ (62) آيا چيزى را كه مىكاريد ديدهايد؟ (63) آيا شما مىرويانيدش يا ما رويانندهايم؟ (64) اگر مىخواستيم خاشاكش مىساختيم تا در شگفت بمانيد. (65) گويند: ما ثروت بر باد دادگانيم؛ (66) ما بىنصيب ماندگانيم. (67) آيا آبى را كه مىنوشيد ديدهايد؟ (68) آيا شما آن را از ابر فرو مىفرستيد يا ما فرو فرستندهايم؟ (69) اگر مىخواستيم آن را تلخ مىگردانيديم. پس چرا سپاس نمىگوييد؟ (70) آيا آن آتشى را كه مىافروزيد ديدهايد؟ (71) آيا درختش را شما آفريدهايد يا ما آفرينندهايم؟ (72) ما آن را هشدارى و براى مسافران رهنورد، متاعى ساختيم. (73) به نام پروردگار بزرگ خود تسبيح گوى. (74) پس سوگند به غروبگاه ستارگان. (75) و اين سوگندى است- اگر بدانيد- بزرگ. (76)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 536