نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 559
هر جا كه خود سكونت گزينيد آنها را نيز به قدر توانايى خود مسكن دهيد. و تا بر آنها تنگ گيريد ميازاريدشان. و اگر آبستن بودند، نفقهشان را بدهيد تا وضع حمل كنند. و اگر فرزند شما را شير مىدهند، مزدشان را بدهيد و به وجهى نيكو با يكديگر توافق كنيد. و اگر به توافق نرسيديد، از زنى ديگر بخواهيد كه كودك را شير دهد. (6) هر مالدارى از مال خود نفقه دهد، و كسى كه تنگدست باشد، از هر چه خدا به او داده است نفقه دهد. خدا هيچ كسى را مگر به آن اندازه كه به او داده است مكلف نمىسازد، و زودا كه خدا پس از سختى آسانى پيش آورد. (7) چه بسا مردم قريهاى كه از فرمان پروردگارشان و پيامبرانش سرباز زدند. آن گاه ما سخت از آنها حساب كشيديم و به عذابى سهمناك عذابشان كرديم. (8) پس عقوبت عمل خود را چشيدند. عاقبت كارشان زيانكارى بود. (9) خداوند برايشان عذابى سخت آماده كرد. پس اى خردمندانى كه ايمان آوردهايد، از خدا بترسيد. خدا بر شما قرآن را نازل كرده است. (10) و پيامبرى كه آيات روشن خدا را برايتان مىخواند تا كسانى را كه ايمان آوردهاند و كارهاى شايسته كردهاند از تاريكى به روشنايى آورد. و هر كه را به خدا ايمان آورد و كار شايسته كند به بهشتهايى در آورد كه در آن نهرها جارى است، همواره در آنجا بمانند و خدا روزيشان را كرامند گرداند. (11) خداست آن كه هفت آسمان و همانند آنها زمين بيافريد. فرمان او ميان آسمانها و زمين جارى است تا بدانيد كه خدا بر هر چيز قادر است و به علم بر همه چيز احاطه دارد. (12)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 559