نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 89
و اگر به آنان فرمان داده بوديم كه خود را بكشيد يا از خانههايتان بيرون رويد، جز اندكى از آنان فرمان نمىبردند. و حال آنكه اگر اندرزى را كه به آنان داده شده است كار مىبستند برايشان بهتر و بر اساسى استوارتر بود. (66) آن گاه از جانب خود به آنان مزدى بزرگ مىداديم. (67) و آنان را به راه راست هدايت مىكرديم. (68) و هر كه از خدا و پيامبرش اطاعت كند، همراه با كسانى خواهد بود كه خدا نعمتشان داده است، چون انبياء و صديقان و شهيدان و صالحان. و اينان چه نيكو رفيقانند. (69) اين فضيلتى است از جانب خدا و بسنده است خداى دانا. (70) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، سلاح بگيريد و آن گاه هوشيارانه، فوج فوج يا يكباره، به جنگ رويد. (71) و از ميان شما كسى است كه در كارزار درنگ مىكند. و چون به شما بلايى رسد، مىگويد: خدا در حق من چه انعامى كرد كه در آن روز همراهشان نبودم. (72) و چون مالى از جانب خدا نصيبتان شود- چنان كه گويى ميانتان هيچ گونه مودتى نبوده است- گويد: اى كاش من نيز با آنها مىبودم و به كاميابيى بزرگ دست مىيافتم. (73) پس آنان كه زندگى دنيا را دادهاند و آخرت را خريدهاند بايد كه در راه خدا بجنگند. و هر كه در راه خدا بجنگد، چه كشته شود چه پيروز گردد، مزدى بزرگ به او خواهيم داد. (74)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 89