4/ 19- 13 13. آنت اندازههاى خداى، و هر كه فرمان برد خداى را و فرستاده او را درآرد او را در بهشتهاى كه مىرود از زير آن جويها، جاويدان در آن و آنت فيروزى بزرگ. 14. و هر كه نافرمانى كند خداى را و فرستاده او را و درگذرد اندازههاى او در آرد او را آتشى جاويدان در آن و مرو را عذابى خوار كننده. 15. و آنانى كه مىآيند كار زشت را از زنان شما، پس گواهى خواهيد بر ايشان چهارى از شما، پس اگر گواهى دهند پس نگاه داريد ايشان را در خانهها تا ستاند ايشان را مرگ يا گرداند خداى مر ايشان را راهى. 16. و آن دوى كه آيند آن را از شما پس برنجانيد ايشان را پس اگر بازگردند و بسامان شوند پس روى گردانيد ازيشان دو. بدرستى كه خداى بود و هست توبهپذير بخشايشگر. 17. بدرستى كه توبهپذيرفتن بر خداى مر آنانى را كه كنند بدى را به نادانى، باز پس بازگردند از نزديك، پس اينان توبهپذيرد خداى بر ايشان و بود و هست خداى دانا درستكار و درست گفتار. 18. و نيست توبه مر آنانى را كه مىكنند [97] بديها تا چون آيد يكى ايشان را مرگ، گفت: بدرستى كه من بازگشتم اكنون، و نه آنانى كه مىميرند و ايشان ناگروندگانند، اينان ساخته كرديم براى ايشان عذابى دردناك. 19. اى آنانى كه گرويدند! نشايد مر شما را كه گيريد زنان را زور و باز مداريد ايشان را تا برويد به برخى آنچه داديد ايشان را مگر كه آيند به زشت پيدا، و بزييد با ايشان به نيكى پس اگر ناخوش داريد ايشان را پس شايد كه ناخوش داريد چيزى و گرداند خداى در آن نيكى بسيار.