آيا شما را از آبى پست نيافريدهايم. (20) و آن را در جايگاه استوار [رحم] قرار داديم، (21) تا اندازه معين؟! (22) و توانا بوديم، و چه خوب تواناييم. (23) در آن روز واى بر تكذيب كنندگان! (24) آيا زمين را قرار ندادهايم فراگيرنده (25) زندگان و مردگان؟! (26) و در آن [كوههاى] استوار [و] بلندى قرار داديم، و آبى گوارا به شما نوشانديم. (27) در آن روز واى بر تكذيب كنندگان! (28) (گفته مىشود:) به سوى چيزى كه همواره آن را تكذيب مىكرديد شتابان برويد. (29) به سوى سايه سه شاخه (آتش) شتابان برويد! (30) سايهاى كه پايدار (و فرح بخش) نيست و شعله (آتش) را دفع نمىكند! (31) كه آن (آتش) شرارههايى همچون قصرى (عظيم) مىافكند! (32) چنانكه گويى (خصوصيات) آن (همچون) شتران زرد است. (33) در آن روز واى بر تكذيب كنندگان! (34) اين روزى است كه سخن نمىگويند، (35) و به آنان رخصت (عذر خواهى) داده نمىشود و عذر خواهى نمىكنند. (36) در آن روز واى بر تكذيب كنندگان! (37) (گفته مىشود:) اين روز جدايى است كه شما و پيشينيان را جمعآورى كرديم. (38) و اگر براى شما نيرنگى است پس [به من] نيرنگ زنيد. (39) در آن روز واى بر تكذيب كنندگان! (40) در حقيقت پارسايان (خود نگهدار) در سايههاى (درختان بهشتى) و چشمه سارانند، (41) و ميوههايى از آنچه ميل دارند. (42) بخوريد و بياشاميد گوارا، بخاطر آنچه همواره انجام مىداديد. (43) در واقع ما اين گونه نيكوكاران را پاداش مىدهيم. (44) در آن روز واى بر تكذيب كنندگان! (45) (و به مجرمان گفته مىشود:) بخوريد و اندكى بهرهمند شويد، كه شما خلافكاريد. (46) در آن روز واى بر تكذيب كنندگان! (47) و هنگامى كه به آنان گفته شود ركوع كنيد ركوع نمىكنند. (48) در آن روز واى بر تكذيب كنندگان! (49) پس بعد از آن (قرآن) به كدام سخن ايمان مىآورند؟! (50)