42/ 37 و براى آنان كه پرهيز مىكنند از گناهان كبيره و از بىحيائى و چون بخشم مىآيند ايشان مىآمرزند (37) 42/ 38 و آنان كه قبول كردند فرمان پروردگار خود را و برپا داشتند نماز را و كار ايشان از سر مشورت باشد با يكديگر و از آنچه روزى داديم ايشان را خرج مىكنند (38) 42/ 39 و آنان كه چون برسد بديشان تعدى ايشان انتقام مىكشند (39) 42/ 40 و سزاى بدى بدى است مانند آن پس هر كه درگذرد و قضيه را باصلاح آرد پس مزد او بر خدا است هر آئينه خدا دوست نمىدارد ظالمان را (40) 42/ 41 و هر آئينه كسى كه انتقام كشد بعد مظلوم شدن خود پس آن جماعه نيست بر ايشان هيچ راه ملامت (41) 42/ 42 جز اين نيست كه راه ملامت بر آن جماعه است كه ظلم مىكنند بر مردمان و فساد مىطلبند در زمين ناحق آن جماعه ايشان را است عذاب درددهنده (42)