72/ 4 و آنكه افترا مىكرد جاهل ما بر خدا دروغ را (4) 72/ 5 و آنكه ما پنداشتيم كه هرگز نگويند بنى آدم و جنيان بر خدا سخن دروغ را (5) 72/ 6 و آنكه مردان بنى آدم پناه مىگرفتند به مردان جن پس زياده كردند در حق آن جنيان سركشى را (6) 72/ 7 و آنكه آدميان گمان كردند چنانكه شما گمان كرده بوديد كه هرگز نفرستد خدا هيچكس را (7) 72/ 8 و آنكه ما دست رسانيديم به آسمان پس يافتيم آسمان پر كرده شده به پاسبانان محكم و به ستارهاى فرودآينده (8) 72/ 9 و آنكه مىنشستيم پيش ازين به جاها براى شنيدن پس هر كه گوش نهد الحال بيابند براى خود ستاره مهيا ساخته (9) 72/ 10 و آنكه ما نمىدانيم آيا بلاى اراده كرده شد در حق آنان كه در زميناند يا اراده كرده است در حق ايشان پروردگار ايشان خيرى را (10)