4/ 72 و هر آئينه بعض از شما آنست كه درنگ مىكند (يعنى در رفتن) پس اگر برسد بشما مصيبتى گويد انعام كرد خدا بر من چون نبودم حاضر به ايشان (72) 4/ 73 و اگر برسد بشما نعمتى از خدا بگويد گويا هرگز نبود ميان شما و ميان وى دوستى كاش بودمى به ايشان پس يافتمى مطلب بزرگ را (73) 4/ 74 پس بايد كه جنگ كنند در راه خدا آن مؤمنان كه مىفروشند زندگانى دنيا را به آخرت و هر كه جنگ كند در راه خدا پس كشته شود يا غالب آيد پس زود باشد بدهيمش مزد بزرگ (74) 4/ 75 و چيست شما را كه جنگ نمىكنيد در راه خدا و براى بيچارگان از مردان و زنان و كودكان (يعنى گرفتاران بدست كفار) آنان كه مىگويند