دو صاحب عدالت از شما باشد آن چهارپاى قربانى رسيد به كعبه يا آن جزا كفارتست طعام فقيران يا برابر آن از روزه تا بچشد جزاى كردار خود عفو كرده است خدا از آنچه گذشت و هر كه ديگر بار كند انتقام گيرد از وى خدا و خدا غالب صاحب انتقام است (95) 5/ 96 حلال كرده شد براى شما شكار دريا و خوردن آن تا منفعت باشد براى شما و براى قافله و حرام كرده شد بر شما شكار بيابان تا وقتى كه احرام بسته باشيد و بترسيد از آن خدا كه بسوى وى حشر كرده خواهيد شد (96) 5/ 97 گردانيد خداى تعالى كعبه را كه خانه بزرگوارست سبب انتظام امور مردمان و ماه حرام را و قربانى را و آنچه در گردنش قلاده اندازند اين بيان براى آنست تا بدانيد كه خدا مىداند آنچه در آسمانهاست و آنچه در زمين است و تا بدانيد كه خدا به همه چيز داناست (97)