7/ 57 و اوست آنكه مىفرستد بادها مژدهدهنده پيش از رحمت خود تا وقتى كه بر دارد ابر گران را روان كنيم آن را بسوى شهرى مرده پس فرودآريم بواسطه آن ابر آب را پس بيرون آريم بآن آب از جنس هر ميوه همچنين بيرون آريم مردگان را تا شما پند پذيريد (57) 7/ 58 و شهر پاكيزه بر مىآيد رستنى او بفرمان پروردگار او و زمين ناپاكيزه بر نمىآيد رستنى او مگر ناهموار بدير روينده همچنين گوناگون بيان مىكنيم نشانها را براى قومى كه شكرگزارى مىكنند (58) 7/ 59 هر آئينه فرستاديم نوح را بسوى قوم او پس گفت اى قوم من عبادت كنيد خدا را نيست شما را هيچ معبود بجز وى هر آئينه من مىترسم بر شما از عقوبت روز بزرگ (59)