11/ 9 و اگر بچشانيم آدمى را نعمتى از نزديك خود بازگيريم آن را از وى هر آئينه وى نااميد ناسپاس است (9) 11/ 10 و اگر بچشانيم آدمى را رفاهتى بعد سختى كه رسيده باشد بوى گويد برفتند سختيها از من هر آئينه وى شادمان خود ستانيده است (10) 11/ 11 مگر آنان كه شكيبائى نمودند و كارهاى شايسته كردند آن جماعت ايشانراست آمرزش و مزد بزرگ (11) 11/ 12 پس شايد تو ترك كنى بعض آنچه وحى فرستاده مىشود بسوى تو و تنگ مىشود بآن سينه تو از جهت آنكه مىگويند چرا نه فرودآورده شده برو گنجى يا چرا نيامد همراه او فرشته جز اين نيست كه تو بيمكننده و خدا بر هر چيز نگاهبان است (12)