20/ 129 و اگر نبودى سخنى كه سابقا صادر شد از پروردگار تو و نبودى وقتى معين هر آئينه عذاب لازم شدى (129) 20/ 130 پس صبر كن بر آنچه مىگويند و تسبيحگو با حمد پروردگار خويش پيش از بر آمدن آفتاب و پيش از غروب آن و بعض از ساعتهاى شب و طرفهاى روز تسبيحگو بود كه خوشنود شوى (130) 20/ 131 و مكشاى دو چشم خود را بسوى آنچه بهرهمند ساختهايم بآن جماعتها از ايشان از قسم آرائش زندگانى دنيا تا مبتلا كنيم ايشان را در ان و روزى پروردگار تو بهترست و پايندهتر است (131)