23/ 75 و اگر رحم مىكرديم بر ايشان و برمىداشتيم آنچه به ايشانست از سختى هر آئينه پيوسته مىشدند در بىراهى خود سرگشته شده (75) 23/ 76 و هر آئينه گرفتار كرديم ايشان را بعذاب پس نيايش نكردند پروردگار خود را و زارى نه نمودند (76) 23/ 77 (در غفلت خويش ماندند) تا وقتى كه بگشاديم بر ايشان درى خداوند عذاب سخت ناگهان ايشان در آنجا اميدبرندگانند (77) 23/ 78 و اوست آنكه بيافريد براى شما شنوائى و ديدهها و دلها اندكى شكرگزارى مىكنيد (78) 23/ 79 و اوست آنكه پيدا كرد شما را در زمين و بسوى او برانگيخته خواهيد شد (79) 23/ 80 و اوست آنكه زنده مىكند و ميراند و او راست آمد و شد شب و روز آيا نمىفهميد (80)