چون گفت به او قوم او شاد مشو هر آئينه خدا دوست نمىدارد شادشوندگان را (76) 28/ 77 و بجوى در آنچه خدا عطا كرده است ترا اصلاح براى آخرت و فراموش مكن حصّه خود را از دنيا و نيكوكارى كن چنانكه احسان كرده است خدا بر تو و مجوى فساد در زمين هر آئينه خدا دوست نمىدارد فسادكنندگان را (77) 28/ 78 گفت جز اين نيست كه داده شده است مرا مال فراوان بنا بر دانشى كه نزديك منست آيا ندانست كه خدا هلاك كرد پيش از وى از قرنها آن قوم را كه تواناتر بود از وى از روى قوّت و بيشتر بود در جمعيت و پرسيده نمىشوند گناهكاران از گناهان خويش (78)