31/ 13 و ياد كن چون گفت لقمان به پسر خود و او پند مىداد آن پسر را اى پسرك من شريك مقرر مكن با خدا هر آئينه شرك ستمى است بزرگ (13) 31/ 14 و حكم فرموديم آدمى را به نسبت پدر و مادر وى او در شكم برداشته است ويرا مادر وى در حال سستى بالاى سستى ديگر و از شير بازكردن او را در دو سال است باين مضمون كه شكرگزارى كن مرا و پدر و مادر خود را بسوى من است بازگشت (14) 31/ 15 و اگر كوشش كنند با تو بر آنكه شريك مقرر كنى با من چيزى كه نيست ترا به حقيقت آن دانش پس فرمانبردارى ايشان مكن و صحبت دار به ايشان در معيشت دنيا بوجه پسنديده و پيروى كن راه كسى كه رجوع دارد بسوى من باز بسوى من است رجوع شما پس بياگاهانم شما را به آنچه مىكرديد (15)