نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 1007
و هنگامى كه آدميان برانگيخته شوند آن پرستيدگان دشمن پرستندگان خود باشند و پرستش آنان را منكر باشند، (6) و چون آيات ما روشن بر آنان خوانده شود كسانى كه حق را وقتى بر ايشان آمد منكر شدند مىگويند: اين جادويى آشكار است. (7) يا مىگويند: آن را از پيش خود ساخته است. بگو: اگر اين را از پيش خود ساخته باشم در برابر خدا قادر به انجام هيچ كارى به نفع من نيستيد، او داناتر است به آنچه درباره اش به گفتگو فرو رفتهايد، او ميان من و شما گواه بس، و او آمرزگار مهربان است. (8) بگو: من نخستين پيامبران نيستم، و نمىدانم كه با من يا با شما چه خواهد شد، من جز آنچه را كه به من وحى مىشود پيروى نمىكنم، و من جز پيامبر بيم دهنده نمايانى نيستم. (9) بگو: چه مىانديشيد اگر آن از جانب خدا بود و شما به آن كافر شديد و شاهدى از بنى اسرائيل بر همانند آن گواهى داد و بعد ايمان آورد و شما استكبار ورزيديد؟ بيگمان خدا گروه ستمگران را هدايت نمىكند. (10) و كسانى كه كافر شدند به كسانى كه ايمان آوردند گفتند: اگر خيرى بود ايشان بر ما پيشى نمىگرفتند. و چون به آن راه نيافتهاند مىگويند: اين از پيش خود ساختهاى كهن است. (11) و پيش از اين (قرآن) هم كتاب موسى امام (سرمشق) و رحمتى بود، و اين (قرآن) كتابى تصديق كننده (كتابهاى آسمانى قبلى) است به زبان عربى تا كسانى را كه ستم كردند تهديد كند و مژدهاى براى نيكوكاران باشد. (12) بيشك كسانى كه گفتند: پروردگار ما خداست، سپس بر آن پايدار ماندند نه بر ايشان ترسى باشد و نه آنان اندوهگين شوند. (13) اينان اهل بهشتند، در آن ماندگارند به پاداش آنچه انجام مىدادند. (14)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 1007