نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 1097
پس سرانجام آن دو اين شد كه هر دو در آتش باشند در آن جاودان بمانند و اين سزاى ستمكاران باشد. (17) هان اى كسانى كه ايمان آوردند، از خدا پروا گيريد و بايد هر كس بنگرد كه چه براى فردا فرستاده است، و از خدا پروا گيريد زيرا خدا از آنچه مى كنيد آگاه است. (18) و مانند كسانى نباشيد كه خدا را فراموش كردند در نتيجه خدا خودشان را از يادشان ببرد، اينان همان زشتكارانند. (19) همدمهاى دوزخ با ياران بهشت يكسان نيستند، ياران بهشت همان برندگانند. (20) اگر اين قرآن را بر كوهى فرود آورده بوديم البته آن را مىديدى كه تن فروهشته و پاره پاره از ترس خدا گشته است، و اين مثلها را براى آدميان مى زنيم مگر آنان بيانديشند. (21) او خدايى است كه معبودى جز او نيست، داناى غيب و مشهودى كه او بخشاينده مهربان است. (22) او خدايى است كه معبودى جز او نيست، فرمانرواى منزه برى از نقص ايمنى بخش سيطره دار مقتدر به قهر گرداننده بس عظيم، برتر آمد خداوند از آنچه با وى انباز گيرند. (23) او خداى آفريننده گونه پرداز نقش آفرينى است كه نامهاى نيكو همه او راست، آنچه در آسمانها و زمين است او را به پاكى مىستايد و او مقتدر حكيم است. (24)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 1097