نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 1101
براستى براى شما در وجود آنان سرمشقى نيكو است براى كسى كه خدا و دوران آخرت را اميد برد، و هر كه روى بگرداند پس بداند كه خداست كه بىنياز ستوده است. (6) اميد است كه خدا ميان شما و آن كسان كه با آنان دشمنى كرديد دوستى قرار دهد و خدا تواناست و خدا آمرزندهاى مهربان است. (7) خدا شما را از كسانى كه با شما بر سر دين نجنگيدند و شما را از ديارتان بيرون نراندند باز نمىدارد از اينكه به آنان نيكى كنيد و با ايشان داد كنيد زيرا كه خدا دادگران را دوست مىدارد. (8) جز اين نيست كه خدا شما را از كسانى باز مىدارد كه با شما بر سر دين جنگيدند و شما را از ديارتان بيرون راندند و جهت بيرون راندن شما همپشتى كردند از اينكه آنان را در ولايت گيريد و هر كه آنان را" ولى" خويش بگيرد پس آنان همان ستمكاران باشند. (9) هان اى كسانى كه ايمان آوردند، هر گاه آنان مؤمن هجرت كنان سوى شما آمدند ايشان را بيازماييد، خدا به ايمان آنان داناتر است، پس چون آنان را مؤمن يافتيد ايشان را سوى كافران بازمگردانيد، نه آن آنان براى آنان حلالند و نه آن مردان براى ايشان حلالند، و به آن مردان آنچه را نفقه كردهاند بپردازيد، و اگر آن آنان را به عقد خويش در آوريد در صورتى كه مهرشان را بپردازيد گناهى بر شما نيست، و رشته زناشويى آنان كافر را نگاه نداريد و آنچه (از مهر) نفقه كردهايد مطالبه كنيد و بگذاريد تا آنچه را نفقه كردهاند مطالبه كنند، آن است حكم خدا، ميانتان حكم مى راند و خدا دانايى حكيم است. (10) و اگر يكى از زنانتان سوى كافران رفت آنگاه در مقابل گرفتيد بايد به كسانى كه زنانشان برفتهاند معادل آنچه (از مهر) خرج كردند بدهيد و از خدايى كه شما به وى مؤمنيد پروا گيريد. (11)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 1101