نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 1127
و سخن خويش براز گوييد يا آن را به بانگ بلند گوييد، بيشك او به آنچه در اندرون آدميان باشد بنهايت داناست. (13) آيا آنكه آفريد نمىداند حال آنكه او باريك بين خبردار است؟ (14) اوست كه زمين را براى شما راهوار ساخت، پس در كرانههاى آن برويد و از روزى آن بخوريد، و بسوى او باز انگيخته مىشويد. (15) آيا ايمن شديد از آنكه در آسمان است كه شما را در زمين فروبرد تا بناگهان ببينيد كه زمين در جنبش است؟ (16) آيا ايمن شديد از آنكه در آسمان است كه بر سرتان تندبادى از سنگريزه بفرستد تا بزودى بدانيد كه بيم دادن من چگونه است؟ (17) و بيقين كسانى كه پيش از آنان بودند (پيام و پيامبران را) تكذيب كردند، پس چگونه بود آن انكاركردن من؟ (18) آيا همچنين به پرندگان ننگريستند كه بر فرازشان بال گستردهاند و گاه بال فراهم كشند كه آنها را جز آن بخشاينده نگاه نمىدارد؟ بيگمان او به همه چيز بيناست. (19) يا مگر كيست آنكه وى سرباز شماست و شما را در برابر خداى بخشاينده يارى مىدهد؟ كافران جز در حال فريب خوردگى نيستند. (20) يا كيست آنكه اگر (خدا) روزيش را بازگيرد او شما را روزى مىدهد؟ واقعيت اين است كه در سرسختى و گريزپايى فرورفتهاند. (21) آيا آنكه بروى در افتاده راه مىرود هدايت يافته تر است يا آنكه قامت افراشته بر راهى راست مىرود؟ (22) بگو: اوست كه شما را پديد آورد و براى شما گوش و ديدگان و دلها ساخت و شما كمتر شكر مىكنيد. (23) بگو: اوست كه شما را در زمين آفريد، و بسوى او برانگيخته مىشويد. (24) و مىگويند: اگر راست مىگوييد اين وعده كى باشد؟ (25) بگو: جز اين نيست كه علم (آن) را خدا دارد و من فقط بيم دهندهاى نمايانم. (26)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 1127