نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 1133
چشمهايشان پژمرده باشد. خوارى آنان را فرسوده باشد، حال آنكه سابقا در حالى به سجده خوانده مىشدند كه تندرست بودند. (43) پس مرا با آن كس واگذار كه اين گفتار (قرآن) را دروغ مىشمارد، بزودى به طرزى كه متوجه نشوند آنان را بتدريج فرا پيش (كيفر) مىكشانيم. (44) و به آنان مهلت مىدهم زيرا كه تدبير كيفرىام استوار است. (45) يا مگر تو از آنان مزدى مىطلبى تا از غرامتى گرانبارند؟ (46) يا مگر غيب در اختيارشان است و آنان ثبت مىكنند؟ (47) پس به حكم پروردگارت شكيبايى كن و چون" همدم ماهى" (حضرت يونس) مباش آنگاه كه در حالى كه خشم خويش فرو مىخورد بانگ برداشت. (48) و اگر نعمتى از پروردگارش بدادش نرسيده بود در حالى كه نكوهيده بود به هامون افكنده مىشد. (49) اما پروردگارش او را برگزيد و او را از شايسته كرداران ساخت. (50) و كسانى كه كافر شدند وقتى پند (قرآن) مىشنوند چيزى نمىماند كه ترا به زخم چشم بزنند و مىگويند: او البته ديوانهاى است (51) حال آنكه آن جز پندى براى عالمهاى آفريدگان نيست. (52) 69- سورة الحاقة به نام خداوند بخشاينده مهربان آن در رسنده. (1) آن در رسنده چيست؟ (2) و تو چه دانى كه آن در رسنده چيست؟ (3) قوم ثمود و قوم عاد آن بر هم كوبنده (يعنى رستاخيز) را دروغ شمردند. (4) پس قوم ثمود بوسيله جبارى هلاك شدند، (5) و اما قوم عاد بوسيله تندبادى سرسخت هلاك شدند، (6) آن را هفت شب و هشت روز پياپى بر سرشان مسلط ساخت تا از بن بركندشان چنانكه آن قوم را مىديدى كه در ميان آن تندباد مدهوش افتادهاند پندارى تنههاى پوسيده خرمابناند. (7) پس آيا از آنها كسى را باقى مىبينى؟ (8)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 1133