نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 1159
از چشمهاى كه بندگان خدا از آن مىنوشند، آن را برون فشانند برون فشاندنى، (6) (همانان كه) به نذر وفا مىكنند و از دورانى همىترسند كه گزند آن گسترده باشد، (7) و خوراك را با همه دوست داشتنى بودنش به بيچاره و يتيم و اسير مىخورانند (8) كه در حقيقت شما را براى خاطر خدا خوراك مى دهيم، پاداشى از شما نمىخواهيم و نه سپاسى، (9) بيقين ما از پروردگارمان بيم دورانى را داريم كه چهره درهم كشيده و تيره است. (10) پس خدا آنان را از گزند آن دوران در امان داشت و آنان را خرمى و شادمانى بخشيد (11) و به پاداش آن شكيباييها كه ورزيدند بهشتى داد و جامه ابريشمينى، (12) در آن بهشت بر تختها تكيه زدهاند، در آن نه آفتابى بينند و نه سوز سرمايى، (13) بهشتى كه سايه اش را بر آنان فرو گسترده و خوشه هايش را بس فروآويخته باشد (14) و بر آنان ظرفهاى سيمين و فنجانهاى تنگ آسايى بگردانند، (15) تنگهايى از سيم كه آن را خوش تراشيده باشند، (16) و در آن بهشت جامى دهندشان كه آميزه اش زنجبيل باشد، (17) چشمهاى در آن باشد كه سلسبيل نام دارد، (18) و به گرد آنان پسران هميشه جوانى مىگردند كه چون آنان را بينى پندارى مرواريدهاى افشاندهاند، (19) و چون بنگرى آنجا بساط نعمتى بينى و كشورى پهناور، (20) بر اندامشان جامهها از ديباى نازك سبز رنگ و ديباى ضخيم باشد و دستبندهاى سيمين بر ايشان زيور بستهاند، و پروردگارشان به آنان شرابى پاك نوشانده است (21) كه بيگمان اين براى شما پاداشى است و كوشش شما ستوده باشد. (22) بيقين ما قرآن را بر تو فرود آورديم فرود آوردنى، (23) پس براى حكم پروردگارت شكيبايى ورز و از آنان هيچ گناهكارى يا ناسپاسى را فرمان مبر، (24) و نام پروردگارت را هر بامداد و شبانگاه ياد كن، (25)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 1159