ترجمه قرآن - فارسى، جلال‌الدين - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلال‌الدين جلد : 1 صفحه : 1171

80- سورة عبس‌
به نام خداوند بخشاينده مهربان‌
چهره درهم كشيد و روى به ديگر سو آورد (1)
براى اينكه آن نابينا پيشش آمد. (2)
و چه دانى؟ شايد او پاكى پذيرد (3)
يا پند (قرآن) بشنود و بر اثرش پند (قرآن) او را سود دهد. (4)
اما كسى كه توانگرى كرد و خود را بى‌نياز (از پند قرآن) پنداشت (5)
تو به او مى‌پردازى (6)
با آنكه باكى بر تو نيست كه او پاكى نپذيرد. (7)
و اما آنكه پيش تو آمده مى‌كوشد (در طلب حق) (8)
در حالى كه مى‌ترسد (9)
تو از او منصرف گشته به ديگرى مشغول مى‌شوى. (10)
بازايست بيگمان آن آيات يادآورى و پند است. (11)
پس هر كه خواست، آن را ياد گيرد. (12)
(آن قرآن) در نامه‌هاى گرامى داشته (13)
بلندمرتبه پاك داشته (از دروغ و باطل) (14)
بدست نويسندگان و پيام آورانى (15)
بزرگوار نيكوكار است. (16)
نگونسار باد آدمى كه چه ناسپاس ناگرواست (17)
از چه چيز، آفريدگار او را آفريد؟ (18)
از نطفه‌اى آفريدش پس اندازه دادش (19)
سپس به راه راست روانه اش كرد (20)
آنگاه بميرانيدش و بعد او را در گور كرد (21)
آنگاه وقتى كه خواهد او را برانگيزد. (22)
براستى كه آنچه را خدا به او فرمود هنوز انجام نداده است. (23)
پس آدمى بايد به خوراكش بنگرد، (24)
كه ما آب باران را فرو ريختيم فرو ريختنى، (25)
بعد زمين را بشكافتيم شكافتنى، (26)
آنگاه در آن دانه رويانديم (27)
و انگور و سبزى (28)
و درخت زيتون و خرما، (29)
و بوستانهاى بزرگ با درختان ستبر (30)
و ميوه و گياه (31)
جهت بهره مندى، شما را و ستورانتان را. (32)
پس آنگاه كه آن بانگ كه همه بشنوند فرا آيد (33)
دورانى كه آدمى از برادرش بگريزد (34)
و از مادرش و پدرش (35)
و از همسرش و فرزندانش (يا پسرانش)، (36)
هر يك از اين آدميان را در آن دوران حالى و كارى است كه او را بخود مشغول مى‌دارد. (37)
رويهايى در آن دوران، روشن و تابان است (38)
خندان شادان. (39)
و رويهايى در آن دوران كه بر آن گرد نشسته است (40)
دوده بستوهش آورده است. (41)
آنان همان كافران بدكارند. (42)

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلال‌الدين جلد : 1 صفحه : 1171

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست