91- سورة الشمس به نام خداوند بخشاينده مهربان به خورشيد و روشنى چاشتگاهش سوگند، (1) و به ماه بگاهى كه از پى آن برآيد سوگند، (2) و به روز چون نيك بنمايدش، (3) و به شب هنگامى كه فروپوشدش، (4) و به آسمان و ساختمان كننده اش، (5) و به زمين و گستراننده اش، (6) و به جان (يا شخص آدمى) و آنكه بىكژى و كاستى ساختش (7) پس بزهكاريش و پرهيزگاريش را به وى الهام كرد (8) كه محققا هر كس آن (نفس) را پاكيزه ساخت رستگار شد، (9) و قطعا هر كس آن را آلوده ساخت ناكام گشت. (10) قوم ثمود بسبب سركشيش (دين و پيامبر را) دروغ شمرد (11) هنگامى كه سنگدل ترين فردش بپاخاست. (12) پس پيامبر خدا به آنان گفت: ماده شتر خدا را با آب خوردنش واگذاريد. (13) آنگاه او را دروغگو شمرده بعد آن شتر را كشتند. در اين هنگام پروردگارشان بسبب گناهشان عليه آنان (نيرويى) فرستاد تا آن مدينه را بر سرشان با خاك يكسان كرد، در حالى كه خداوند از فرجام آن كيفر (14) دردناك بيم نداشت. (15) 92- سورة الليل به نام خداوند بخشاينده مهربان به شب سوگند بگاهى كه فراگيرد و فروپوشد، (1) به روز سوگند بگاهى كه نمايان گردد، (2) و به آنچه نر آفريد و ماده سوگند (3) كه كار و كوششتان سخت گوناگون است، (4) به اين ترتيب كه هر كس (از نعمتهايش) بخشيد و پرهيزگارى نمود (5) و بهشت نيكو را راست شمرد، (6) ما او را روانه آسايش (بهشت) خواهيم كرد، (7) و هر كس بخل ورزيد و بىنيازى و توانگرى نمود (8) و بهشت نيكو را دروغ شمرد، (9) ما او را روانه دشوارى (دوزخ) خواهيم كرد (10) كه چون بدان درافتد داراييش بلا از او نگرداند. (11) وظيفه ما همانا راهنمايى است، (12) و زندگى بازپسين و نخستين از آن ما و به اختيار ماست. (13) بهمين جهت شما را از آتشى زبانه كش بيم دادم. (14)