گفتيم: همگى از آن (بهشت) فرو شويد، پس هر گاه از من هدايتى به شما رسد آنان كه پيروى هدايت مىكنند نه بيمى بر ايشان خواهد بود و نه ايشان اندوه خورند. (38) و كسانى كه كافر شدند و آيات ما را تكذيب نمودند آنان همدم دوزخ باشند، آنان در آن ماندگارند. (39) اى بنى اسرائيل، نعمت مرا كه به شما ارزانى داشتم ياد آريد و به پيمان من وفا كنيد تا به پيمانتان وفا كنم، و تنها از من بيم داشته باشيد. (40) و به آنچه فرو فرستاديم كه تصديق كننده آن چيزى است كه همراه شماست ايمان آوريد و نخستين كافر به آن نباشيد و آيات مرا به بهايى اندك مفروشيد و تنها از من پروا گيريد. (41) و حق را بوسيله باطل مپوشانيد تا در حالى كه شما مىدانيد حق را پنهان سازيد. (42) و نماز را بر پا داريد و زكات بدهيد و با ركوع كنندگان ركوع كنيد. (43) آيا آدميان را به نيكوكارى فرمان مىدهيد و خويشتن را فراموش مىكنيد حال آنكه كتاب (آسمانى) را مىخوانيد؟ آيا نمىانديشيد؟ (44) و از شكيبايى و نماز يارى بجوييد و براستى كه نماز دشوار است مگر بر فروتنان، (45) آنان كه مىانديشند كه آنان ديدار كننده پروردگار خويشند و ايشان بسوى او باز مىگردند. (46) اى بنى اسرائيل، نعمت مرا كه بر شما ارزانى داشتم بياد آوريد و اين را كه من شما را بر عالمهاى آفريدگان فزونى دادم، (47) و از دورانى پروا گيريد كه هيچكس چيزى از كيفر ديگرى را پذيرا نتواند گشت و نه از وى شفاعتى پذيرفته شود و نه از او تاوان گرفته شود و نه آنان يارى شوند. (48)