و (بياد آريد) آنگاه كه شما را از كسان فرعون رهانيديم، بدترين آزارها را به شما مىرساندند، پسرانتان را سر مىبريدند و زنانتان را زنده مى گذاشتند و در آن براى شما آزمايشى سهمگين از پروردگارتان بود. (49) و آنگاه كه بوسيله شما دريا را بشكافتيم تا شما را برهانيديم و كسان فرعون را در حالى غرق كرديم كه شما مىنگريستيد. (50) و آنگاه كه با موسى چهل شب را ميعاد نهاديم، سپس در غياب وى گوساله را (براى پرستيدن) گرفتيد در حالى كه ستمكار بوديد. (51) آنگاه از شما پس از آن در گذشتيم مگر سپاسگزار شويد. (52) و آن دم كه موسى را كتاب (آسمانى) و فرقان داديم مگر شما راه يابيد. (53) و آنگاه كه موسى به هموطنانش گفت: اى هموطنان من، شما با بر گرفتن گوساله بر خويشتن ستم كرديد، پس بسوى آفريدگارتان توبه آريد و خويشتن را بكشيد، آن براى شما نزد پروردگارتان بهتر است. پس توبه شما را پذيرفت زيرا اوست كه توبه پذير مهربان است. (54) و آنگاه كه گفتيد: اى موسى، تا خدا را آشكارا نبينيم هرگز به تو ايمان نياوريم. در نتيجه شما را صاعقه در گرفت در حالى كه شما مىنگريستيد. (55) سپس بعد از مرگتان شما را بر انگيختيم شايد شما سپاس گزاريد. (56) و پارههاى ابر را بر سرتان سايه افكن ساختيم و بر شما شكرك گياهى و پرنده خوش گوشت فرو فرستاديم كه بخوريد از پاكيزه هايى كه روزيتان كرديم. و بر ما ستم نكردند بلكه بر خويشتن ستم مىكردند. (57)