نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 179
و اگر ما بر عهده آنان مقرر مىكرديم كه خودتان را بكشيد يا از سرزمينتان بيرون كنيد جز عده كمى از آنان انجامش نمىدادند، و اگر آنان آنچه را كه به اندرز داده مىشوند انجام داده بودند البته براى آنان بهتر بود و (ايمانشان را) تثبيت كننده تر، (66) و در آن صورت قطعا به آنان از نزد خويش پاداشى هنگفت مىداديم، (67) و البته آنان را به راهى راست هدايت مىكرديم. (68) و هر كس خدا و پيامبر را فرمان برد پس آنان با كسانى باشند كه خدا نعمت بديشان ارزانى داشته است از پيامبران و تصديق كنندگان و شهيدان و شايسته كرداران، و اينان چه نيكو رفيقانى باشند. (69) آن افتخار نعمت از خدا باشد و خدا به دانايى بسنده است. (70) هان اى كسانى كه ايمان آوردند، بسيج شويد، آنگاه واحد واحد گسيل شويد يا همگى با هم گسيل شويد. (71) و بيگمان از شما كسى هست كه درنگ مىكند تا اگر مصيبتى به شما رسيد گويد: اينك خدا مرا در امان داشت كه همراه آنان حضور نيافتم. (72) و اگر نعمتى از خدا به شما رسيد آن وقت- چنانكه گويى ميان شما و او دوستيى نبوده است- گويد: اى كاش من همراه آنان مىبودم تا به پيروزى عظيمى دست يابم. (73) بنابر اين بايد در راه خدا كسانى بجنگند كه زندگى دنيا را به آخرت مى فروشند، و كسى كه در راه خدا مىجنگد آنگاه كشته مىشود يا چيره مى گردد بزودى به وى پاداشى هنگفت خواهيم داد. (74)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 179