نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 251
و چون به آنان گفته شود: بياييد سوى آنچه خدا فرو فرستاد و سوى پيامبر، گويند: آنچه پدرانمان را بر آن يافتهايم براى ما كافى است. آيا گرچه پدرانشان چيزى را در نيابند و نه راه يافته باشند؟ (104) هان اى كسانى كه ايمان آوردند، بر عهده شما فقط خودتان هستيد، اگر راه يافته باشيد كسى كه گمراه شود به شما زيانى نرساند، سوى خداست بازگشت همه تان آنگاه شما را از آنچه مىكرديد آگاه سازد. (105) هان اى كسانى كه ايمان آوردند، شهادت ميان شما بهنگامى كه مرگ يكيتان فرا مىرسد بگاه وصيت گواهى دو تن عادل از شما باشد يا اگر در سفر بوديد و مصيبت مرگ به شما رسيد دو تن عادل از غير شما (غير مسلمان)، اگر در ترديد بوديد (نسبت به امر وصيت يا اموال ميت) آن دو را پس از نماز نگاه داريد تا به خدا سوگند ياد كنند كه" ما آن را به بهايى اندك نفروشيم گرچه خويشاوند باشد و شهادت خدا را كتمان نكنيم كه در آن صورت از گنهكاران باشيم". (106) پس اگر پى برده شد به اينكه آن دو (گواه) مرتكب گناه (شهادت خلاف واقع) شدهاند بايد دو تن ديگر از كسانى كه آن دو نفر اول در حقشان خيانت كردهاند (اولياى ميت) بجاى آنان برخيزند تا به خدا سوگند خورند كه: شهادت ما از شهادت آن دو به حق نزديكتر است و از حد در نگذشتهايم كه در آن صورت از ستمكاران باشيم. (107) آن، نزديكتر است به اينكه شهادت بگونه صحيح آن ادا شود يا بيم آن داشته باشند كه شهادت آميخته به سوگندى پس از شهادت آميخته به سوگند آنان رد شود، و از خدا پروا گيريد و بشنويد و (بدانيد كه) خدا مردم زشتكار را هدايت نكند. (108)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 251