نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 315
حال آنكه ما كتابى به آنان رسانديم كه آن را از روى دانش فصل بندى و شرح كرديم تا براى گروهى كه ايمان مىآورند هدايت و رحمتى باشد. (52) آيا جز انجام رسيدنش را انتظار مىبرند؟ زمانى كه انجام رسيدنش پديد آيد كسانى كه پيش از اين آن را به فراموشى سپردند خواهند گفت: محققا پيامبران پروردگارمان حق آوردند. اينك آيا ما را شفيعانى توانند بود تا از براى ما شفاعت كنند يا (ممكن است) بازگردانده شويم (به زندگانى دنيا) تا جز آن كنيم كه مىكرديم؟ قطعا خويشتن بزيان باختند و آنچه به بهتان مىبافتند از دستشان برفت. (53) بيگمان پروردگارتان خدايى است كه آسمانها و زمين را در شش دوران بيافريد آنگاه بر عرش قرار يافت بدينگونه كه روز را بر سر شب در مىكشد كه آن را پيوسته و يكنواخت مىجويد و خورشيد و ماه و ستارگان در بند امر ويند. هان آفريدن (خلق) و قانون دادن (امر) از آن اوست، بركت آفريدن آمد خدا پروردگار عالمهاى آفريدگان. (54) پروردگارتان را بزارى و در نهان بخوانيد كه براستى او تجاوزگران را دوست نمىدارد. (55) و در كشور (يا زمين) پس از آنكه (بدست پيامبر و امام) اصلاح شده باشد فساد نكنيد، و او را از ره بيم و از ره اميد بخوانيد، زيرا كه رحمت خدا به نيكوكاران نزديك است. (56) و اوست كه پيشاپيش رحمتش (يا بارانش) بادها مىفرستد بعنوان مژده، تا چون ابرهايى گران (و فشرده) بردارد آن را بطرف شهرستانى مرده (و خشكيده) برانيم تا آب بر آن بباريم آنگاه بوسيله اش از هر گونه ميوه بيرون آوريم، همينگونه مردگان را (از خاك) بيرون مىآوريم، شايد شما پند گيريد. (57)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 315