نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 327
و اگر مردم آن مدينهها ايمان آورده و پرهيزگارى نموده بودند بركتهايى از آسمان و زمين برويشان مىگشوديم، لكن دروغ شمردند، در نتيجه آنان را به كيفر آنچه انجام مىدادند و به چنگ مىآوردند گرفتيم. (96) با اينهمه آيا مردم آن مدينهها خاطر از اينكه كيفر شديد ما شبانگاه و در حالى كه خوابند به آنها دررسد آسوده داشتند؟ (97) يا مردم آن مدينهها خاطر از اين آسوده داشتند كه كيفر شديد ما نيمروز و در حالى كه به بازى سرگرمند به آنها برسد؟ (98) آيا باز هم خاطر از تدبير خصمانه خدا آسوده داشتند حال آنكه تنها گروه زيانكاران خاطر از تدبير خصمانه خدا آسوده مىدارند؟ (99) آيا به ذهن كسانى كه زمين را پس از صاحبانش به ميراث مىبرند (و جانشين آنها مىشوند) نرسيد كه اگر بخواهيم اثر گناهانشان را بر آنان بزنيم و بر دل آنان سرشت دهيم تا بصورتى در آيند كه شنيدن (يا نيوشيدن) نيارند؟ (100) آن مدينهها از سرگذشتهايش برايت بشرح مىآوريم. و چنين بود كه پيامبران آنان نشانههاى مايه تميز حق از باطل براى ايشان آوردند، آنگاه حاضر نبودند به آنچه از پيش دروغ شمرده بودند ايمان بياورند. بدينسان خداوند دلهاى كافران را سرشت مىدهد. (101) براى بيشترشان پاى بندى و تعهدى نيافتيم و ديديم بيشترشان واقعا زشتكارند. (102) پس از آنان موسى را با آيتهايمان سوى فرعون و اشرافش برانگيختيم اما به آن آيات ستم روا داشتند (منكرش گشتند). اينك بنگر كه فرجام مفسدان چگونه بود؟ (103) و موسى گفت: اى فرعون، بيقين من پيامبرى از جانب پروردگار عالمهاى آفريدگانم، (104)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 327