نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 345
و چون گروهى از آنان گفتند: مردمى را كه خدا خواهد كشت يا عذابى سخت خواهد كرد چه اندرز مىدهيد؟ گفتند: از ره پوزش به درگاه پروردگارتان و باشد كه آنان پرهيزگارى كنند. (164) پس چون آنچه را كه به ايشان اندرز داده شد به فراموشى سپردند كسانى را كه از بدى نهى مىكردند نجات داديم و كسانى را كه ستم مىكردند به عذابى بيچاره كننده گرفتيم بسبب زشتكارى كه مىكردند. (165) و چون در برابر نهى و بر حذر شدن گستاخانه سر پيچيدند به آنها گفتيم: بوزينگانى به نهيب رانده باشيد. (166) و (ياد آر) هنگامى را كه پروردگارت اعلام كرد كه تا دوران رستاخيز كسانى را برانگيزد كه بدترين عذابها را به آنان بدهند، بيگمان پروردگارت كيفر دهى پر شتاب است و بيگمان او آمرزندهاى مهربان است. (167) و آنان را در روى زمين به چندين گروه تقسيم كرديم، از آنان گروهى شايسته كارند، و گروههايى جز آن. و آنان را با پيشامدهاى خوش و ناخوش بيازموديم مگر باز گردند. (168) آنگاه از پى آنان نسلى جانشين گشت كه آن كتاب (تورات) را به ميراث بردند، چيزهاى ناپايدار اين زندگى پست بدست را مىگيرند و مىگويند بر ما خواهند بخشيد و اگر (ديگر بار) چيزهاى ناپايدارى همانند آن بدستشان برسد آن را مىگيرند. آيا پيمان آن كتاب (تورات)- كه مطالبش را هم خواندهاند- بر عهده شان نهاده نگشت كه از خدا جز حق نگويند؟ و سراى بازپسين براى كسانى كه پرهيزگارى كنند بهتر است، آيا به عقل در نمىيابيد؟ (169) و كسانى كه به آن كتاب (تورات) چنگ آويختند و نماز بر پا داشتند بيگمان ما مزد مصلحان را پايمال نكنيم. (170)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 345