نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 349
و ما بسيارى از پريان و آدميان را براى دوزخ آفريديم، دلهايى دارند كه با آن در نمىيابند و ديدگانى دارند كه با آن نمىبينند و گوشهايى دارند كه با آن نمىشنوند، آنان مثل چارپايانند بلكه گمراه ترند، آنان همان غافلانند. (179) نامهاى نيكو از آن خداوند است، پس او را بدان بخوانيد و كسانى را كه با نامهايش كافرى مىورزند وا گذاريد بزودى بسزاى آنچه مىكردند برسند. (180) و از كسانى كه بيافريديم گروهى هستند كه بحق هدايت مىنمايند و به آن عمل مىكنند. (181) و كسانى كه آيتهاى ما را دروغ شمردند آنان را بطرزى كه پى به آن نبرند بتدريج فرا پيش (كيفر و دوزخ) خواهيم كشاند. (182) و به آنان مهلت مىدهم زيرا كه تدبير كيفرىام ماهرانه و محكم است. (183) آيا نينديشيدند كه در همشهريشان اثرى از جن زدگى نيست، او جز بيم دهندهاى نمايان نيست؟ (184) آيا در ملكوت آسمانها و زمين و هر چيز ديگرى كه خدا آفريده است ننگريستند و در اينكه شايد اجلشان نزديك رسيده باشد؟ از آن (گفتار قرآن) كه بگذرند به چه گفتارى ايمان خواهند آورد؟ (185) هر كه خدا گمراهش كند هدايتگرى ندارد، و آنان را وا گذار تا در سر كشيشان كورمال بگردند. (186) از تو درباره هنگام قيامت مىپرسند كه آن كى بر پا شود؟ بگو: يقينا دانش آن را فقط پروردگارم دارد، جز وى آن را در هنگامش بظهور نيارد. آن بر آسمانها و زمين گران است. فرا نرسدتان مگر بناگاه. از تو چنان مى پرسند كه پندارى تو نيك از آن آگاهى. بگو: دانش آن فقط نزد خداست ولى بيشتر آدميان نمىدانند. (187)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 349