نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 429
و از آنان كسى هست كه به تو مىنگرد. آيا تو كوران را راه مىنمايى اگر چه نبينند؟ (43) بيگمان خدا چيزى به آدميان ستم نمىكند و لكن آدميان به خودشان (يا خودشان) ستم مىكنند. (44) و روزى كه آنان را برانگيزد گويى جز ساعتى از روز درنگ نكردهاند. آشنايى دهند ميان خودشان. بيقين كسانى كه ديدار خدا را دروغ شمردند زيانكار شدند و راه يافته نبودند. (45) و يا پارهاى از آنچه را كه به آنان وعده مىدهيم به تو مىنماييم يا تو را بميرانيم آنگاه بازگشت آنان بسوى ماست سپس خدا بر آنچه مىكنند شاهد است. (46) و هر امتى پيامبرى دارد، پس چون پيامبرشان بيايد (در قيامت) ميانشان به عدالت حكم شود و بر آنان ستم نرود. (47) و مىگويند: اگر راست مىگوييد اين وعده كى خواهد بود؟ (48) بگو: مالك نيستم براى خودم زيانى و نه سودى مگر آنچه را كه خدا بخواهد. هر امتى اجلى دارد، هنگامى كه اجلشان فرا رسد پس نه ساعتى تأخير كنند و نه پيشى گيرند. (49) بگو: چه بينيد اگر شبانگاه يا به روز، عذاب او به شما در رسد تبهكاران چه چيزى را از او بشتاب مىخواهند؟ (50) وانگهى وقتى كه (عذاب) به تحقق پيوست اكنون به آن ايمان آورديد در حالى كه قبلا وقوعش را بشتاب مىخواستيد؟ (51) آن هنگام به كسانى كه ستم كردند گفته شود: عذاب جاويد را بچشيد آيا جز به آنچه بدست مىآورديد (و انجام مىداديد) جزا داده مى شويد؟ (52) و از تو خبر مىگيرند كه آيا آن راست و تحقق يافتنى است؟ بگو: آرى، سوگند به پروردگارم كه آن حق است و شما بستوه آورنده نيستيد. (53)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 429