نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 441
پس مدينهاى نبود كه ايمان آورد و ايمانش به آن سود دهد مگر قوم يونس كه چون ايمان آوردند عذاب رسوايى در زندگى دنيا را از آنان برداشتيم و آنان را تا مدتى برخوردار كرديم. (98) و اگر پروردگار تو مىخواست هر كه در زمين است همه شان يكجا ايمان مى آوردند، آيا با وجود اين تو آدميان را به زور وا مىدارى تا مؤمن شوند؟ (99) و هيچ نفسى را نرسد كه ايمان بياورد مگر به اذن خدا، و پليدى را بر كسانى كه نمىانديشند قرار مىدهد. (100) بگو: بنگريد كه در آسمانها و زمين چيست؟ و اين آيتها و بيم دهندگان در برابر مردمى كه ايمان نمىآورند سودى نمىدهند. (101) پس آيا جز مانند روزها (و حوادث) كسانى كه پيش از ايشان گذشتند انتظار مىبرند؟ بگو: انتظار بريد كه من با شما از منتظرانم. (102) در آن هنگام فرستادگان خودمان و آن كسانى را كه ايمان آوردند مى رهانيم. (103) اينچنين بر ما سزاوار است كه مؤمنان را نجات دهيم. بگو: هان اى آدميان، اگر درباره (شيوه) پرستش من در شك باشيد پس (بدانيد كه) آنان را كه شما بجاى خدا مىپرستيد نمىپرستم بلكه خدايى را مىپرستم كه شما را مىميراند، و دستور دارم كه از مؤمنان باشم، (104) و اينكه روى خود را پاك به توحيد گراييده براى پرستش استوار دار و از مشركان مباش، (105) و بجاى خدا آنچه را كه سود به تو نمىدهد و زيان به تو نمىرساند مخوان كه اگر چنين كنى بيگمان در آن صورت از ستمگرانى. (106)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 441