نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 445
و هيچ جنبندهاى در زمين نيست مگر كه روزى او بر خداست و قرارگاه و امانتگاه او را مىداند، همه در ديوانى روشن (ثبت) است. (6) و او كسى است كه آسمانها و زمين را در شش دوران آفريد و عرش او بر آب بود، تا شما را بيازمايد كه كداميك از شما در عمل بهتر است. و اگر بگويى كه شما پس از مرگ برانگيخته مىشويد آن كسان كه كفر ورزيدند مىگويند: اين جز جادوى آشكارى نيست. (7) و اگر عذاب را از ايشان تا مدتى معدود به تأخير افكنيم البته خواهند گفت: چه چيز آن را باز مىدارد؟ آگاه باشيد روزى كه (عذاب) به ايشان در رسد از ايشان باز گردانيده نمىشود و آنچه استهزايش مىكردند ايشان را فرا گرفته است. (8) و اگر آدمى را رحمتى از خود بچشانيم سپس آن را از وى باز گيريم بيگمان او نااميدى ناسپاس است. (9) و اگر او را پس از زيانى كه به او رسيد نعمتى بچشانيم البته گويد: پيشامدهاى بد از من دور شد. بيگمان او شادمانى فخر كننده است، (10) مگر: آن كسان كه شكيبايى نمودند و كارهاى نيكو كردند، آنان را آمرزش و پاداشى بزرگ است. (11) و شايد تو از اينكه مىگويند: چرا گنجى بر او نازل نشد يا فرشتهاى با او نيامد؟ ترك كنندهاى برخى از آنچه بر تو وحى مىشود و دلت از آن تنگ شده است. جز اين نيست كه تو بيم دهندهاى و خدا بر همه چيز نگاهبان است. (12)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 445