نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 451
و اى هموطنان من، براى اين (كار) مالى از شما نمىخواهم و مزد من جز بر عهده خدا نيست و من طرد كننده آن كسان نيستم كه ايمان آوردند زيرا كه آنان ديدار كننده پروردگار خويشند، ولى من شما را قومى مى بينم كه نادانى مىكنيد. (29) و اى هموطنان من، اگر آنان را برانم چه كسى در برابر خدا مرا يارى خواهد كرد؟ آيا پند نمىپذيريد؟ (30) و به شما نمىگويم كه گنجهاى خدا نزد من است، و غيب نمىدانم، و نمى گويم بيگمان من فرشتهام، و نمىگويم كه خدا كسانى را كه چشمهاى شما بخوارى در آنان مىنگرد خيرى نمىدهد. خدا داناتر است به آنچه در اندرون ايشان است. من در آن صورت از ستمكاران خواهم بود. (31) گفتند: اى نوح، با ما جدال كردى و جدال با ما را افزون كردى، پس اگر راست مىگويى آنچه را كه ما را بدان مىترسانى پيش آر. (32) گفت: حقيقت اين است كه خدا آن را اگر بخواهد پيش مىآورد و شما عاجز كننده (و دفع كننده) نيستيد. (33) سخن دلسوزانه من- اگر بخواهم سخن دلسوزانه برايتان بگويم- در صورتى كه خدا بخواهد شما را به بيراهه كشاند به شما سودى ندهد، او پروردگار شماست و بسوى او باز گردانيده مىشويد. (34) يا مىگويند: آن را از پيش خود ساخته است. بگو: اگر من آن را از پيش خود ساختهام تبهكارى من بر گردن خودم خواهد بود و من بيزارم از آنچه تبهكارى مىكنيد. (35) و به نوح وحى شد كه از قوم تو جز آنان كه ايمان آوردند هرگز كسى ايمان نمى آورد، بنابر اين بخاطر آنچه مىكردند اندوهگين مباش. (36) و كشتى را زير نظر ما و وحى ما بساز و در باره كسانى كه ستم كردند با من سخن مگوى زيرا كه آنان قطعا غرق شدهاند. (37)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 451