نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 499
13- سورة الرعد به نام خداوند بخشاينده مهربان الف. لام. ميم. راء. آن (پديدارها و نظام) آيههاى كتاب (تكوين) است و آنچه از جانب پروردگارت سوى تو فرود آمد حق است ولى بيشتر آدميان ايمان نمىآورند. (1) خدايى كه آسمانها را بدون ستونى كه ببينيدش برافراشت، آنگاه آهنگ عرش كرد، و خورشيد و ماه را بقهر در مدارى معين بگردانيد تا هر يك تا زمانى معين روان است، امر را تدبير كند، آيات را تشريح كند مگر شما به ديدار پروردگارتان يقين آوريد. (2) و اوست كه زمين را بگسترد و در آن كوههاى بلند و رودها ساخت و از هر ميوهاى در آن جفتى قرار داد، شب را به روز مىپوشاند، بيگمان در آن آيتهاست براى مردمى كه مىانديشند. (3) و در زمين قطعه هايى كنار يكديگر هست و بوستانها از تاك و كشتزار و خرما بن از يك ريشه رسته و از يك ريشه نارسته كه با يك آب آبيارى مى شود، و برخى را به لحاظ خوردن بر برخى ديگر فزونى دهيم، بيگمان در آن آيتهاست براى مردمى كه به عقل در مىيابند. (4) و اگر به شگفت آيى شگفت سخن ايشان است كه آيا وقتى خاك شديم آيا در آفرينش جديدى باشيم؟ اينان هستند كسانى كه به پروردگارشان كافر شدند و اينان هستند كه زنجيرها در گردن خود دارند و اينان همدم آتشند، آنان در آن ماندگارند. (5)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 499