نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 517
آيا نديدى كه خدا آسمانها و زمين را بحق آفريد؟ اگر بخواهد شما را مى برد و خلقى نو مىآورد، (19) و اين بر خدا دشوار نيست. (20) و همگى براى خدا ظاهر شوند، آنگاه ناتوانان به كسانى كه استكبار ورزيدند گويند: ما دنباله رو شما بوديم اينك آيا پارهاى از عذاب خدا را بجاى ما تحمل مىكنيد؟ گويند: اگر خدا ما را هدايت كرده بود البته شما را هدايت كرده بوديم، براى ما فرقى نمىكند كه بيتابى كنيم يا شكيبايى نماييم هيچ گريزى (يا نجات بخشى) نداريم. (21) و چون كارگزارده شد شيطان گويد: بيشك خدا به شما وعده داد وعده راست و من به شما وعده دادم و با شما خلاف آن كردم و من بر شما هيچ سلطهاى نداشتم جز اينكه شما را دعوت كردم و شما دعوتم را اجابت كرديد، بنابر اين مرا سرزنش مكنيد و خودتان را سرزنش كنيد، نه من فريادرس شمايم و نه شما فريادرس منيد، من به آن شركتها كه مرا (در كار خدا) در گذشته مىداديد ناباورم زيرا كه ستمكاران را عذابى دردناك است. (22) و كسانى كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته كردند به بهشتهايى در آورده شوند كه از زير آن نهرها روان است، در آن به اذن پروردگارشان ماندگارند، درودشان در آن سلام باشد. (23) آيا نديدى خدا چگونه مثلى زد: سخن پاك مانند درختى پاك است كه ريشه آن ثابت است و شاخه آن در آسمان است. (24)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 517